Γιώργος Παπαηλιού: Το Λαό φοβάται-τρέμει η κυβέρνηση της ΝΔ του «καθεστώτος Μητσοτάκη»

Ο Γιώργος Παπαηλιού ο οποίος είναι και Τομεάρχης Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είπε, μεταξύ των άλλων τα εξής:
Η κυβερνητική τροπολογία για το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, υποκρύπτει:

-Διευθέτηση εσωκομματικών λογαριασμών στη ΝΔ

-Επιχείρηση ανοίγματος προς το παραδοσιακό συντηρητικό ακροατήριο, που σήμερα ασφυκτιά εντός της ΝΔ ή βρίσκεται σε άλλα κόμματα, δεξιότερα της ΝΔ

-Μία εκδικητική απάντηση προς την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, που είχε επιτυχία, αποτελώντας ταπεινωτικό κόλαφο για την κυβέρνηση

Και εν τέλει, ένα βαθιά πολιτικό στόχο: τον έλεγχο του δημόσιου χώρου, τη φίμωση της λαϊκής διαμαρτυρίας, τον περιορισμό των κοινωνικών διεκδικήσεων, μπροστά από την ίδια τη Βουλή-το ναό της Δημοκρατίας που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, όχι μόνον χωρικά αλλά και ουσιαστικά.
Μεταφέρει την ευθύνη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, υποτίθεται για λόγους «συντήρησης», «φροντίδας» και «ανάδειξής» του. Όμως, η επιλογή αυτή δεν αφορά ούτε τη συντήρηση, ούτε τη φροντίδα, ούτε την ανάδειξή του.

Αλήθεια, υπάρχει καλύτερος τρόπος ανάδειξής του, με τον ενεργό λαό παρόντα, τον οποίο όμως αποβάλλει από το χώρο ο πρωθυπουργός.
Και πάντως μ΄ αυτό τον τρόπο δεν επιδεικνύεται σεβασμός προς το Μνημείο. Σκοπός είναι η πολιτική εκμετάλλευσή του. Αποτελεί μια προκλητική και απαράδεκτη εργαλειοποίηση ενός ιερού εθνικού συμβόλου, ενός σημείου συλλογικής μνήμης που δεν θα έπρεπε ποτέ να μετατραπεί σε εργαλείο επικοινωνιακής διαχείρισης ή σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης.

Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη ανήκει σε όλους τους Έλληνες. Είναι μνημείο τιμής, προς τους αγώνες και τις θυσίες του ελληνικού λαού διαχρονικά, όχι εργαλείο εξουσιαστικής επιβολής. Και η σημερινή κυβέρνηση, με τη συγκεκριμένη τροπολογία, επιχειρεί να το οικειοποιηθεί πολιτικά, θέτοντάς το υπό τη θεσμική επιτήρηση του ΥΠΕΘΑΜ, με τρόπο που να (εξ)υπηρετεί τον έλεγχο του δημόσιου χώρου.

Σε αυτό το πλαίσιο, το νομοσχέδιο δεν αναφέρεται μόνον στο Μνημείο, αλλά και στο χώρο μπροστά από το Μνημείο. Η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν εισάγεται από την κυβέρνηση από σεβασμό προς το Μνημείο, αλλά από φόβο. Φόβο απέναντι στην κοινωνία-στο Λαό που δεν πρέπει να ξεχνά και δεν ξεχνά. Φόβο για τη μνήμη των παιδιών που δολοφονήθηκαν-χάθηκαν στα Τέμπη και για τις φωνές των οικογενειών τους και του λαού που επιμένουν να ζητούν δικαιοσύνη. Φόβο για τη νέα γενιά που δεν δέχεται να σιωπά, για τους πολίτες που «κατεβαίνουν» στο Σύνταγμα, διαδηλώνοντας όχι για την εξυπηρέτηση κομματικών ή συντεχνιακών συμφερόντων, αλλά διότι αισθάνονται και είναι προδομένοι.

Αυτή η τροπολογία δεν είναι νομοθέτημα «τάξης» — είναι νομοθέτημα φόβου. Φοβάται η κυβέρνηση την εικόνα της πλατείας γεμάτης κόσμο, την αντοχή της μνήμης, τη δύναμη της συλλογικής συνείδησης και της λαϊκής διεκδίκησης. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από λόγια, εμείς πιστεύουμε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η δημιουργία μιάς ζώνης απαγόρευσης διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων μπροστά από τη Βουλή. Ένα σημείο που επί πολλά χρόνια αποτελεί τον φυσικό-τον αυτονόητο χώρο άσκησης του δικαιώματος στη διαμαρτυρία και στη διεκδίκηση, επιχειρείται τώρα να αποστειρωθεί, να μετατραπεί σε «νεκρή ζώνη» της δημοκρατίας. Και όλα αυτά στο όνομα της «προστασίας» του Μνημείου.

Μα, ποιός διαδηλωτής, ποιός εργαζόμενος, ποιό παιδί, ποιός πολίτης που διαμαρτύρεται για την αδικία απείλησε ποτέ το Μνημείο; Κανείς.
Στον αντίποδα, είναι το ίδιο το κράτος του «καθεστώτος Μητσοτάκη» που με αυτή την τροπολογία απειλεί να παραβιάσει το νόημά του: το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, το Μνημείο του Ανώνυμου Αγωνιστή, το Μνημείο του Ανώνυμου Πολίτη γίνεται εργαλείο σιωπής για τον ζωντανό πολίτη. Και στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης, η κυβέρνηση δεν διστάζει να στοχοποιήσει τις οικογένειες των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών. Έτσι επιχειρήθηκε να εμφανιστεί η αναγραφή των ονομάτων των 57 θυμάτων των Τεμπών στο Σύνταγμα ως «βεβήλωση» του Μνημείου. Αν αυτό δεν είναι ύβρις στη μνήμη των νεκρών, τότε τι είναι;

Την ίδια στιγμή, ο Πρωθυπουργός, κατά την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, επέλεξε να σταθεί μπροστά στα ίδια εκείνα ονόματα και να «υποκλιθεί», βέβαια μόνο για τις κάμερες. Λίγες μέρες μετά, τα ίδια ονόματα βαφτίζονται «πρόβλημα», «ρύπανση» του Μνημείου. Πρόκειται για την επιτομή της πολιτικής υποκρισίας. Μία εξουσία που χρησιμοποιεί τη μνήμη των νεκρών όταν τη βολεύει και την διαγράφει, όταν τη θίγει.

Με την τροπολογία, παραβιάζονται θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα — η ελευθερία της έκφρασης, η ελευθερία του συνέρχεσθαι, η ελευθερία της διεκδίκησης, η ελευθερία της πολιτικής δράσης.

Μεταφέρονται αρμοδιότητες της Προεδρίας της Δημοκρατίας, του Κοινοβουλίου στο ΥΠΕΘΑΜ, με τρόπο που διαβρώνονται οι σχέσεις των εξουσιών. Εγκαθιδρύεται «προηγούμενο» που αύριο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απαγορευτούν διαδηλώσεις σε κάθε «ευαίσθητο σημείο» της χώρας.

Είναι, επιπλέον, μια πολιτική απόφαση βαθιά αντιδημοκρατική και εκδικητική: διότι επιχειρεί «να απαντήσει» στην κοινωνική διαμαρτυρία και διεκδίκηση, όχι με αυτοκριτική και διάλογο, αλλά με την επιβολή σιωπής, αποκλεισμών και απαγορεύσεων.

Η δημοκρατία, όμως, δεν προστατεύεται αποκλείοντας τη φωνή του πολίτη. Προστατεύεται ακούγοντάς την. Η προστασία του μνημείου ανήκει στο Λαό. Αλλά και η τροπολογία δεν περιορίζεται μόνον στο Μνημείο. Αναφέρεται στο Μνημείο και στο χώρο μπροστά από το Μνημείο.

Το Μνημείο και ο χώρος μπροστά του είναι ιστορικά φορτισμένο, αφού αποτυπώνουν και συμβολίζουν τους αγώνες του ελληνικού λαού διαχρονικά για Ελευθερία, Δημοκρατία και Δικαιοσύνη, αφήνοντας το αποτύπωμά τους στην ελληνική ιστορία.

Ο ιστορικός συμβολισμός και η ανάδειξη της σημασίας του χώρου είναι προφανής. Συνδέεται με κορυφαία γεγονότα που έλαβαν χώραν σ΄ αυτόν : Εκτός από την Επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη 1843 για διεκδίκηση Συντάγματος, στο συγκεκριμένο χώρο έλαβαν χώραν η συγκέντρωση-διαδήλωση του αθηναϊκού λαού (της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μετά την απελευθέρωση, η συγκέντρωση των Κυπρίων γυναικών για τις αγνοούμενες της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, οι συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» και τελευταία, η απεργία πείνας του Π. Ρούτσι.

Και σ΄ αυτά τα γεγονότα πρωταγωνιστής ήταν ο Λαός. Το Λαό φοβάται-τρέμει η κυβέρνηση της ΝΔ του «καθεστώτος Μητσοτάκη». Γι΄ αυτό και «αποστειρώνουν» το χώρο από δημόσιες συναθροίσεις
Καταγγέλλουμε αυτή την τροπολογία ως αντισυνταγματική, αφού παραβιάζει το άρθρο 11 του Συντάγματος, πολιτικά επικίνδυνη και ηθικά απαράδεκτη.

Καλούμε, κάθε δημοκρατική δύναμη, κάθε βουλευτή που σέβεται το Σύνταγμα και τη εθνική-ιστορική δημοκρατική παράδοση αυτού του τόπου, να μην συναινέσει στην αλλοίωση της δημοκρατικής τάξης.
Να σταθεί απέναντι, όχι απλά στον αυταρχισμό, αλλά στην ίδια την ιδέα ότι η «σιωπή νεκροταφείου» που επιχειρείται να επιβληθεί, μπορεί να υποκαταστήσει την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη.

Τα Μνημεία τους, τα υπερασπίζονται οι ενεργοί πολίτες, με τη φωνή τους, με την άσκηση των δικαιωμάτων τους, με τους αγώνες τους.